Kadın kapıda durdu. Eve uğursuz bir sessizlik çöktü, sadece kağıt hışırtısıyla bölündü. Lambanın ışığı, üzerinde hayvan şeklinde bir kraker tabağının durduğu küçük bir masaya düştü.
Çocuk bir sandalyede oturmuş, masum bir ciddiyetle, sanki yetişkinlerin anlayamayacağı bir şey biliyormuş gibi ona bakıyordu.
Çocuk sessizce, «Bir daha asla geri dönmeyeceksin sandım,» dedi, sözleri havada asılı kalmıştı. Kadın, vücuduna yavaşça yayılan tuhaf bir sıcaklık hissetti.
Bu mütevazı evde, çocuğun önemli bir şeyi, kelimelerle ifade edilemeyen bir şeyi paylaşmaya çalıştığını fark etti.
Odanın etrafına bakınırken duvarlarda fotoğraflar belirdi: aile, kahkahalar, anılar. Aralarında, hatırlamadığı kendi fotoğrafı da vardı.Aile oyunları
