Emre, Tarık’ın bu prestijli hastaneye nasıl girebildiğini anlayamıyor, içten içe sinirleniyordu. Ama Tarık, cesurca ve kararlı bir sesle, “Kızınızın yeniden yürümesini sağlayabilirim,” dedi.
Emre’nin yüzündeki şaşkınlık, öfkeye dönüştü. İki yıldır sayısız dolandırıcı ve sahte mucize arayan kişiyle karşılaşmıştı. Telefonunu çıkarıp güvenliği aramak üzereyken Tarık, “Lütfen önce beni dinleyin. Sadece 5 dakika,” diye yalvardı.
Emre, içinde bir umut kıvılcımı hissederek kabul etti. “Beş dakikan var, sonra güvenliği çağırırım,” dedi.
Fizik tedavi odasının camından içeri baktılar. Feride, terapistin tüm çabalarına rağmen egzersizlere katılmıyor, boş bakışlarla oturuyordu. Tarık, bir doktor edasıyla kızın her hareketini, ifadesini, duruşunu dikkatle inceledi. Sonra, Emre’nin kanını donduran bir cümle söyledi: “Kızınız birisini özlüyor. Gitmiş olan çok sevdiği birini. Onun olmadığı bir dünyada yürümek istemiyor
