«İç karaciğer ve böbrek hasarı var ve karnına doğru kanıyor. Bu, düşme değil, künt travmayla uyumlu.»
Sarah zar zor nefes alıyordu. Lily’nin sesi kafasının içinde yankılanıyordu: «Mark’a söylemiştim…»
Polis ve sosyal hizmetler müdahale etti. Daha sonra, bir sosyal hizmet görevlisinin huzurunda küçük kız sessizce itiraf etti:
«Öfkelendi… beni itti… sonra tekmeledi. Anneme söylemememi söyledi.»
Bu yeterliydi. Mark o öğleden sonra tutuklandı ve çocuk istismarı ve cinsel saldırı suçlamasıyla yargılandı.
Sarah haberi duyunca yıkıldı ama gözlerini kızından ayıramadı.
Sonraki birkaç gün içinde Lily’nin durumu düzeldi ve terapiye başladı. Sarah boşanma davası açtı, uzaklaştırma kararı aldı ve hayatını tamamen değiştirdi.
Aylar sonra mahkemede, Mark’la yüzleşen Lily değil, kendi ses kaydıydı. Bu gerçek, onu mahkûm etmeye yetmişti.
Karar açıklanırken Sarah kızına sıkıca sarıldı.
«Bitti. Güvendesin.»
Bu yolculuk onun istikrarlı karakterini sarsmış, ama aynı zamanda en önemli şeyi, anne ve kız arasındaki sarsılmaz güveni de güçlendirmişti. Ve Lily korkusuzca gülümsediğinde, Sarah tek önemli şeyi yaptığını hatırlıyordu: Onu dinlemiş, ona inanmış ve onu korumuştu.
