Çocuklar çıldırdı: "Haftalardır sana koşuyoruz!" diye haykırdılar. Ayşe Teyze sakin sakin yanıt verdi: "Yetmiş sekiz yıllık hayatımın sadece iki haftası." Onlara, sadece paraya veya eve ihtiyaçları olduğunda yanına geldiklerini, gerçek sevgi için değil, açıkça yüzlerine vurdu.
Öfkeden köpüren çocuklar, kandırıldıklarını anlayıp evi terk edince Ayşe Teyze ve Hasan kahkahalara boğuldu. Hasan aslında Ayşe Teyze'nin eski bir tanıdığı, rol yapan bir arkadaştı. Ayşe Teyze ona mükemmel bir "performans" için teşekkür etti. Hasan hâlâ merak edip "O servet hikayesi gerçek miydi?" diye sorunca, Ayşe Teyze gülümseyerek cevap verdi: "Tabii ki hayır. O kadar param olsa nereden bulurdum ki? Ama çocuklarımın bunu bilmesine gerek yok."
Ayşe Teyze'nin ustaca kurduğu bu tuzak, her şeyi kanıtladı: Açgözlü bir aileyi para vaadinden daha hızlı bir şey bir araya getiremezdi. O, sessiz gücünü kullanarak nankör çocuklarına unutulmaz bir hayat dersi vermişti!
