Eşimin oğlu yanıma oturdu. Başta gergin bir sessizlik oldu, ama kısa sürede kendini toparladı ve konuşmaya başladı. Gözleri ciddi, sesi ise alçak ve sakindi.
“Baba her zaman ketum biriydi,” dedi, derin bir nefes alarak. “Ama onunla ilgili bazı şeyleri paylaşmam gerektiğini düşündüm. Sana da söylemeliyim çünkü onun yanında olan kişi sensin.”
Merakla ona döndüm. “Ne gibi şeyler?” diye sordum.
“Baba, çok zor bir gençlik geçirdi,” diye başladı. “Annesiyle olan ilişkisi, babasıyla yaşadığı sorunlar… bunları hiçbir zaman tam anlamıyla atlatamadı. Bu yüzden bazen duygularını paylaşmakta zorlanıyor.”
Bu sözler beni şaşırttı. Eşim, güçlü ve sakin bir adam gibi görünüyordu. Ancak oğlunun anlattıkları, onun iç dünyasında daha farklı bir hikaye olduğuna işaret ediyordu.
“Peki neden bana bunları söylüyorsun?” diye sordum.
“Çünkü sen onun yanında olan kişisin. Bazen onun soğuk göründüğünü biliyorum ama aslında içinde çok şey taşıyor. Belki de onunla konuşarak biraz rahatlamasına yardımcı olabilirsin. Ben… ben bunları anlatmak için geldim.”
Bir süre sessizlik oldu. Söyledikleri beni düşündürmüştü. Eşimi daha iyi anlamam gerektiğini fark ettim. Onun güçlü görünümünün ardında neler sakladığını hiç merak etmemiştim.
“Teşekkür ederim,” dedim, ona minnetle bakarak. “Gerçekten bu kadar açık olman önemli. Ben de elimden geleni yapacağım.”
