plastikte,parlak bir etiket olan bir sunumun. Adı bilinmiyordu; sanki başka bir evdeymiş gibi. Emekli olmadan önce komşularının düşünceleri olduğu düşünüldü; yalnızlık çektiği günlerde birinin yardım etmek istemesi hoşuna gitmişti. Ama hiç yemedi bu ekmekleri. İçinde bir tuhaflık vardı. Tanıtım falan düşünüldü, belki sosyal hizmetler yeni bir yardım programı başlattı diye umut etti. Ne var ki paralar hiç bu konuda bir şey duymamıştı. Zaman şüpheleri çoğaldı: ekmeğin ambalajı, zamanlaması, kimden geldiği… de'vamı bir sonraki sayfada
Dördüncü sabah, eski video kamerasını verandaya yerleştirdi. Ertesi sabah kaydedilenleri izlece kalbi duracak gibi oldu: saat dörde doğru küçük bir drone menzili uçuyor, pencereyi yandan ayırıp süzülerek kaybolmuştu. Polisin gidişatındaki oranlarda büyük bir sır ortaya çıktı.
Meğer bir startup şirketi yeni bir “ekmek teslim sistemi” deniyormuş. Emeklinin adresi, yanlışlıkla veri tabanına düştü; o da bir reklamı yanlışlıkla tıklayarak denemeyi başlatmış. Parası geri ödendi, bakım iptal edildi. Ama huzursuzluk yerleşmişti; o ekmekler artık onun için sadece bir armağan değil, gizemli bir sorunun parçasıydı ve tatsız bir anı olarak kaldı.
