Çöpte Uyuyan Kızlar ve Ailenin Sırrı
İstanbul'un Nişantaşı hayatınıki gösterişli bir apartmanda yaşayan Aylin Demir, beş yaşındaki kızı Defne ile hayatlarının huzur içinde sürüyordu. Kocası Murat'ı beş yıl önce kaybetmişti; Defne ise tek ışık ışığıydı. Bir gün, Defne ile birlikte Taksim'e dondurma sırasında giderken, İstiklal Caddesi'nin gittiğinda Defne'nin annesinin annesinin eli çekişti.
"Anne, bak! O iki kız bana benziyor!" dedi heyecanla. Aylin önce çocuksu bir hayal sandı ama ara sokakta çöplerde uyuyan iki küçük güç Defne'ye inanılmaz derecede benzediğini ortaya çıktıktan sonra donakaldı. Zümrüt yeşili gözler, kıvırma sıcaklıkları ve narin yüz hatları ile neredeyse üçüz özelliklerdedir. Diğer sayfamıza geçerek detayı okuyunuz
Aylin, kızlara yaklaştı. Zeynep ve Elif adındaki bu iki kız, teyzeleri Meltem'in onları orada bırakıp gittiklerini, kimselerinin olmadığını anlattı. Defne ise annesine onları eve götürmeleri için ısrar etti. Aylin, içindeki koruyucu hissini engel olamayarak kızları eve aldı. sıcak bir banyo, temiz kıyafetler ve yemek sundu. Üç kız yan yana kaldığında esneklikte daha da belirginleşti.
Aylin, kızların yaşamları ve geçmişlerini araştırmak için avukatına ve ailelerine başvurdu. Doktor, genetik testler yapmak istedi. İlk sonuçlar, Defne, Zeynep ve Elif'in genetik olarak çok yakın parayı gösteriyordu. Aylin'in kafasında korkunç bir şüphe belirdi: Acaba bu kızlar gerçekten onların çocukları mı başlıyor?
Geçmişte, Aylin'in hamileliği sırasında üçüz beklediği, ancak doğumda yalnızca Defne'nin kendisine yetebildiği geldi. kapasitede yaşanan değişimler, hastane kayıtlarındaki eksiklikler ve kocası Murat'ın ani ölümü, tüm olayları daha da gizemli hale getiriyordu.
Aylin, annesi Leyla Hanım'ı ziyaret ettiğinde büyük bir sırrın varlığı ortaya çıktı. Hamileliği sırasında embriyolardan birinde ciddi bir kalp sorunu tespit edilmişti. Leyla Hanım ve Aylin'in teyzesi Selin, özel bir genetik uzmanı olan Profesör Kemal ile anlaşarak embriyolara genetik müdahale yaptırmışlardı. İki bebek genetik olarak “geliştirilmiş”, sağlıklı ve üstün özelliklerle donatılmıştır. Doğumda ise Defne Aylin'e verilmiş, Zeynep ve Elif ise Meltem'in bakımına bırakılmıştı. Murat ise bu olaydan habersizdi ve gerçeği öğrenildiğinde öfkelenmiş, kısa bir süre sonra şüpheli bir kazada hayatını kaybetmişti.
Aylin, öğrendiği gerçekler zorluklarla yıkıldı. Kızları genetik arızanın bir parçasıydı ve uzun süreler ayrı kalmışlardı. Teyzesi Selin'in ise bu finansörü ve fikir sahibi olduğu ortaya çıktı. Ayrıca, Profesör Kemal ve Meltem'in şüpheli ölümleri, Selin'in izini temizlemeye çalıştığını düşündürdü.
Bu sırada çocuk esirgeme kurumu Aylin'in evinde denetime geldi. Avukatının ve babasının desteğiyle, Aylin geçici velayet hakkını aldı. Ancak Selin, sahte belgelerle çocuklar velayetini almak için dava açtı ve onları almak üzere polisle eve geldi. Aylin, elindeki DNA testleri, hastanelerdeki kayıtlar ve takiplerin günlüğüyle polise başvurdu. Videolar ve belgeler, Selin'in genetik müdahaleleri, bebeklerin öldürülmesi ve cinayetlerle ilgili suçları kanıtlandı.
Sonunda polis, Selin'i tutukladı. Aylin, kızlarının yasal olarak annesi olduğunu mahkemede kanıtladı ve üç kız bir araya geldi. Zeynep ve Elif, Defne'nin gerçek öğretmenlerinin bilgilerinde önce şaşkınlık, sonra mutlu oldular. Aylin, onların yaşlarına uygun şekilde gerçeği anlattı: "Siz benim kızlarımsınız. Doğduğunuzda ayrıldık ama şimdi yeniden bir aradayız."
Yıllar geçti. Aylin, üç kızıyla birlikte yeni bir hayat kurdu. Defne ünlü bir Kardiyolog, Zeynep etik araştırmacısı, Elif ise sanatçı oldu. Hepsi normal ve mutlu birer aile kurdular. Genetik işlemin şifresini insanlarına geçmedi; onlar sadece sevgiyle büyüyor, sıradan çocuklardı.
Bir akşam Aylin bahçede otururken kızları yanına geldi. “Anne, hayat bazen çok tuhaf, değil mi?” dedi Defne. “En kötü olaylar bile en güzel sonuçlar doğurabiliyor.” Zeynep ise şunları ekledi: "Biz bir aileyiz. Kanla, genle değil; sevgiyle bağlı bir aileyiz."
Aylin, kızlarının yaşadığı ve yıldızlı gökyüzüne bakarak fısıldadı: “Evet canlarım, biz bir aileyiz ve her zaman öyle söyleyeceğiz.”
