Kocam beni her gün dövüyor… Bir gün bayıldığımda beni hastaneye götürdü, merdivenlerden düşmüşüm gibi yaptı. Ama doktor geldiğinde donup kaldı..
Benim adım Aslı Yılmaz, ve üç yıl boyunca başkalarının gözünde kusursuz görünen—ama kapılar kapandığında çürüyen—bir evliliğin içinde sıkışıp kaldım.
Kocam Serkan, eskiden böyle değildi. Düzenli, başarılı, güvenilir biriydi.
Ama İzmir yakınlarındaki sakin bir ilçeye taşındıktan sonra, onda bir şey değişti.
Stresi suçladı, işte geçirdiği uzun geceleri, alkolü… Bunların neden olduğunu söyledi.
Sanki açıklamalar, morlukların acısını hafifletebilirmiş gibi.
Başta sadece bağırıyordu.
Sonra itmeye başladı.
Sonra tokatlara dönüştü.
Kısa sürede şiddet, kontrol edemediği öfkesini dışa vurmasının rutin bir parçası hâline geldi.
Her sabah izleri kapatmayı öğrendim: fondöten, uzun kollar, zoraki gülümsemeler…
İşte ise aynı yalanları tekrarlıyordum—kapıya çarptığımı, mutfakta kaydığımı, spor salonunda fazla zorladığımı.
Aldatmacanın her türü alışkanlık hâline gelmişti. Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirisniz.
