Yaşım 24, ve 2 tane çocuğum var. 20 yaşındayken severek bi-rlikte oldum. E-şim 30 yaşında ve maddi gelirimiz gayet iyi. Kimseye muhtaç değiliz elhamdülillah. Nasıl anlatacağımı bilmiyorum, kimsenin bilmesini duymasını istemiyorum….
Devamını Okumak İçin görsele dokunun.. Büyük bir ibret göreceksiniz. Gerçekten üzüldüm.
E-şim iş için zaman zaman şehir dışına gider ve bazen 4-5 gün dönmez. Yoğunluğu dolayısıyla 1 ay içinde belki benim yanımda 4-5 gün ancak geçirir. Ben de zamanımın çoğunu sosyal medya hesabımda, Facebook’ta takılarak geçiriyordum.Zaman zaman insanlarla konuşurdum elbet ama bir erkekle konuşmamız samimi boyuta geçti. Onunla muhabbet etmek çok hoşuma gitmeye başlamıştı. Eşimden duymadığım hoş sözler duyuyordum ve bu ilgimi arttırıyordu. Kadınlar maalesef ki genellikle ihmal edilmenin acısını başka bir erkekte arıyor ve ona ilgi duyup, belki de aşık oluyor.
Çünkü kadın sevilmek, iltifat, ilgi istiyor ve bekliyor. Bende de bunun eksikliği fazla olunca gönlümü kaptırmak zor olmadı. Eskiden eşimin şehir dışından gelmesini hasretle ve heyecanla beklerken, şimdilerde daha da geç dönmesini istemeye başladım. Konuştuğum kişi de evliydi ve karısıyla büyük sorunları olduğu için benimle konuşmak ona da iyi geliyordu. Farklı şehirlerde oturuyorduk. Sohbetimiz, muhabbetimiz öyle arttı ki yeniden aşkı yaşamaya başlamıştım sanki. Onunla konuşmadığımda bunalıyordum. Ara sıra görüşemediğimiz zamanlar oluyordu ve sitem ediyordum neredesin, neden yoksun diye.
Karısı yüzünden her an müsait olamadığını söylüyordu, eskiden aldırış etmiyordum ama artık karısını kıskanmaya başlamıştım. Eşim şehir dışından döndüğünde özlemle karşılarken şimdi normal şekilde karşılıyordum. Eşim de bunun farkındaydı birkaç kez neyin var diye sordu ama geçiştirip bir şey diyememiştim. Ama konuştuğum kişi ve ben karar aldık, eşlerimizden boşanıp evlenme kararı. Zaman zaman bir araya gelip görüşüyorduk hatta o an büyük hataya da düştüm. Uzatmaya gerek duymuyorum, eşimle sorunlarımız bu sebeple büyüdü, boşanmak istediğimi söyledim ve boşandık.
Ama konuştuğum kişi hala eşinden ayrılmadı, sürekli beni oyaladı. Hayatımın en büyük hatasını yaptığımı anladım. O hiçbir şekilde eşinden ve ailesinden ayrılmayacaktı. Yaklaşık 2 sene bu şekilde süren konuşmalarımız, yakınlığımız, adamın yalanları yüzünden beni bu hale getirdikten sonra son buldu. Şimdi geçmişe dönüp baktığımda onunla geçen zamanlarıma acıyorum. Yalanlarını çok net görüyorum. Ama ne fayda! Yuvamı dağıttım ve bunun bedelini ödüyorum şimdi. Çocuklarımla görüşemiyorum ve benden nefret ediyorlar.
Evli bir adamla birlikte olmak demek, sürekli bir bekleyiş içinde olmak demek, müthiş hazırlıklar yapıp sofralar hazırlayıp onun gelmemesi demek. Her zaman 2.planda olmak demek. Asla beraber bir yerlere gidemezsin, sokakta gezemezsin, kimseye tanıtamazsın. Yine yalnızsın yani. Hayatında biri var ama kimse bilmiyor kimseye anlatamıyorsun neler yaşadığını. İnsan böyle bir ilişkiyi yaşarken yıllarının bir hiç uğruna yitip gittiğini anlamıyor.
Dünya yaşamının geçici ve tek bir kere olduğunu, bir imtihandan ibaret olduğunu unutmayın. Nefsinize uyup hem dünya hem ahiret hayatınızı mahvedecek bir maceranın peşine düşmeyin. Bu ibretlik olayı başka insanların da yaşamaması yaşayan varsa da ibret alması için sayfalarınızda paylaşın. Allah evlerimizden huzuru eksik etmesin,
