O öğrencim bir soru bile yazamayıp, boş kâğıt teslim etti.
Bende okuldan attım kendisini, gönül rahatlığıyla.
Öğrencim bunları gülerek anlatırken:
“Sevgili Hocam!” dedi. “Allah sizden bin kere razı olsun. İyi ki atmışsınız. Vallahi köşeyi döndüm, hem de ne dönüş… Şimdi toptan domatesçilik yapıyorum. Antalya’dan getirtiyorum domatesi, öyle güzel bir iş ki. İki yılda bir daire aldım kendime. Eğer mühendis olsaydım, diğer arkadaşlar gibi ev kiramı bile ödeyemezdim.”
Domatesler elimde, koşar adım ayrıldım öğrencimden.
Aybaşı geldiğinden, bir an önce eve gidip ev kirası vermem gerekiyordu.
