Başhekim sakin bir şekilde belgeyi önüne koydu:
— Hayır. Bu kararı kendisi verdi. Daireyi sana bırakabilirdi. Sadece bir kez ziyaret edip nasıl olduğunu sorması gerekiyordu. Sadece bir kez.
Oğlu orada duruyordu, ellerini ne yapacağını bilmeden. Ve yüzünde ilk kez bir duygu belirdi — acı değil, yas değil, ama geç kalmış, faydasız bir pişmanlık. Ama annesi bunu hiç göremedi.
