"Lily, özür dilerim. Bunu ne senin ne de kendim için asla istemedim. Ailem... Beni evlendirerek fısıltıların duracağını, beklentilerinin yükünün hafifleyeceğini düşünüyorlar. Bir evliliğin dedikoduları susturacağına inanıyorlar." Sesi çatallaştı, beni saran şok sisini delecek kadar ham bir sesti.
Orada durup sözlerini sindirdim. Gerçek acıydı ama yine de netlik sunuyordu. Evliliğimiz bir aldatmacaydı, karmaşık bir aile itibarı ve sosyal sorumluluk ağını korumak için özenle oluşturulmuş bir yanılsamaydı. Görünüşün her şey olduğu, gerçek mutluluğu feda etmek anlamına gelse bile, bir zenginlik dünyasına itilmiştim.
Pencerenin kenarında oturuyordum, ay ışığı odaya dingin bir ışık saçıyordu. Güvenlik ve lüks vaat eden villa, annemle beni yoksulluktan kurtaracak bir can simidi gibi görünmüştü. Ama şimdi, parıldayan ama aynı zamanda kısıtlayıcı, altın bir kafes gibiydi
