Devriye gezerken, ağacın altında ağlayan küçük bir kız fark ettim. Beni görünce birden ağlamayı kesti ve garip bir şey yaptı ????????
Bugün görev her zamanki gibi başladı. Sadık yoldaşım Rex ve ben – eski ama hala çok dikkatli bir Alman Çoban Köpeği- şehrin sessiz sokaklarında hevesle devriye gezdik. Güneşli bir sabahtı, yoldan geçen nadir kişiler işlerine koşuşturdular. Her şey sıradan gözüküyordu ve ben zaten vardiyanın sorunsuz geçeceğini düşünüyordum.
Ama aniden bakışlarım bu barışçıl resimden çıkan bir şeye takıldı.
Dağılmış, uzun bir ağacın altında, gölgede, beş ya da altı yaşında görünen küçük bir kız çocuğu durdu. Omuzları dalga geçti, gözyaşları yanaklarından aktı ve yüksek sesle bağırdı. Etrafta kimse yoktu.
Aniden kaldırıma döndüm, motoru sıkıştırdım ve Rex’le birlikte ona doğru gittim.
“Hey bebeğim,” dedim dikkatlice, “ne oldu? ” Kayboldun mu ?
Tek seferde bir kız… Donarak öldü. Göz yaşları bir tıkla kayboldu yüz sakinleşti hatta çok.
– Neden ağladın? – Şortun üzerinde otururken sordum.
Sessiz kaldı. Sadece büyük gözler bir yandan diğer yana koştu.
