O gün Gülbahar ne kapıdan kovuldu, ne de dayağı yedi.
Ama babam o gece ilk defa mutfakta iki tabak koydu.
Birini bana uzattı, sıcak çorbayla doluydu.
Gülbahar masaya oturmadı.
O gece evin içi sessizdi.
Ama ben ilk kez gerçekten doydum.
Babamla göz göze geldik.
Ve sadece bir kelime fısıldadım:
“Teşekkür ederim…”
