Dilinin dokusu pürüzlüydü ancak sıcaktı — bir teşekkür belki de umulmadık bir bağ. Göz göze baktılar; insanla yabanıl bir canlının arasındaki sınır o anda silikleşti. Ardından aslan, sessizlik içinde ormanın derinliklerine doğru yürüdü, kayboldu gitti.
Adam bir süre orada öylece durdu, kalp atışları yavaş yavaş normale dönerken anladı: o gün yalnızca bir aslanı değil, aynı zamanda doğaya ve insanlığa dair bir mucizeyi kurtarmıştı.
