Doktor kansersin dedi. 4-6 ay arasında ömürleri sürersin diye de tahmin etti. O an da her şey benim için bitmişti. Daha yaşım 28 idi. Babam vefat edince işlerin başına geçmiştim. Yüzlerce işçinin kardeşine ekmek verebiliyordum. Babamdan kalan işi çok iyi bir şekilde getirmiştim. Bu dönemde böyle bir saklanan birkaç tanesi görülmedi. Daha geçen ay azaldığında da çok sevinmiştim.
Çıktım hastaneden, ne yapacağımı bilmeden. Başı önde bankada oturan bir abla gördüm; Türkiye'de üç, Bursa'da bir tane olan arabama tükenmiş halde binerken. Bu kadın kurtulmuş olamaz dedim, çünkü çok pahalı. Pek huyum ama çok zorda kalmışken gidip sormalı. Ben pek inanmam böyle insanlara, onlara yardım etmeye de. Nedense gitti işte o an da, onun yanında. Abla, annem yaşında. Yorulmuş, tek başına oturuyordu. Merhaba dedim, hastanız mı var burada abla diye ekledim.
Dedi ki: ''Yok kardeşim, işten geliyorum biraz dinleneyim. Yolumun ilerleyen saatlerinde. Alışkınım ben merak etmeyesin '' İhtiyaç varsa yardım edeyim abla, evinize bırakayım arabamla dedim ve ısrar ettim. Sanki bir iyilik oluyor da ortaya çıkıyor hiç bozulmadan Allah da bana bir mucize hediye edecek diye umut ettin.
