— Affedersiniz, kayınvalidem ağır bir hastalığı var ve bazen söylediklerinin farkında olmuyor. Rahip bey, devam edebiliriz… sözleri geçersiz sayıldı. Şu an kafası biraz karışık, ama ilacı gene vereceğim—dedim.
Kayınvalidem itiraz ederek “Ama hasta değilim!” deyince, ben sakin bir sesle:
— Evet evet, sağlıklısın; sadece bir doz ilaç unutmuşsun. Şimdi her şey yoluna girecek—dedim.
Bunun üzerine o kenara çekilip oturdu, törende devam etti. Evlendik. O anda fark ettim ki, mutluluğumu korumak bazen zekâ ister.
