Uzun yıllar yurt dışında çalıştım ve kızıma verdiğim eve döndüğümde onu hizmetçi üniformasıyla yerleri yıkarken gördüm: Damadımın ailesine ders vermek için yaptığım şey herkesi şok etti 😲😱
Neredeyse on beş yıl yurt dışında yaşadım. Bir ofiste muhasebeci olarak çalıştım, her kuruşu biriktirdim ve tek bir düşünceyle yaşadım: Kızımın geleceğini güvence altına almak. Kızımın memleketinde bir ailesi vardı: kocası ve çocukları. Onlara büyük bir ev aldım, her şeyi kızımın adına kaydettirdim ve orada huzur içinde ve mutlu bir şekilde yaşadığından emindim.
Tüm bu yıllar boyunca telefonda konuştuk, ama konuşmalar hep kısa sürdü. Kızım her şeyin yolunda olduğunu, yorgun olduğunu, yapacak çok işi olduğunu söylerdi. Bunu günlük hayata, çocuklara ve hayatın kendisine bağladım. Onu özledim ve eve döneceğim günü hayal ettim.
Sonunda döndüğümde, kimseye söylememeye karar verdim. Ona sürpriz yapmak istedim. Kapıyı anahtarımla açıp, "Sürpriz! Eve geldim!" diyeceğimi hayal ettim. Ama beni bir sürpriz bekliyordu.
Yavaşça kendi satın aldığım evin kapısını açtım. Ve donakaldım.
Geniş oturma odasında kızım diz çökmüş, yerleri siliyordu. Üzerinde "Bu Evin Hizmetçisi" yazan kirli bir önlük olan mavi bir hizmetçi üniforması giymişti. Elleri titriyordu. Bileklerinde hemen morluklar fark ettim—birinin çok sert tuttuğunda oluşan türden.
Bitkin, yaşlı, sanki hayatı ondan sıkılmış gibi görünüyordu. Beni hemen fark etmedi.
"Anne?" dedi başını kaldırdığında sessizce.
Bana koştu, sarıldı ve aceleyle her şeyin yolunda olduğunu, sadece misafirlerinin olduğunu yanlış anladığımı fısıldamaya başladı. Ama gerçek çok çabuk ortaya çıktı. Evde kayınpederi, kayınvalidesi ve en küçük kızları yaşıyordu. "Geçici olarak" taşındılar ama kısa sürede efendi oldular. Kocam tamamen onların tarafındaydı. Kızım yemek pişirdi, temizlik yaptı, çamaşırları yıkadı, herkesten önce kalktı ve herkesten sonra yattı. Onlar için o evin hanımı değil, bir hizmetçiydi. Benim evim. Onun mutluluğu için aldığım ev.
Sessizce dinledim. Ve sonra herkesi şaşkına çeviren bir şey yaptım
