Milyoner Patron Dadısını Kızını Emzirirken Yakaladı… Ve Şaşırtıcı Bir Karar Verdi!
İstanbul'un en seçkin semtlerinden birinde, beyaz mermer zeminli, kristal avizelerle süslü bir villa yükseliyordu. Bu yaştaki evinde 35 yaşındaki Burak Kaya yaşıyordu. Türkiye'nin en büyük inşaat şirketlerinden birinin sahibi olan Burak'ın hayatı, 7 ay önce yaşadığı büyük bir değişimle değişmişti. Sevgili eşi Selin, kızları Elif'i dünyaya getirirken yaşanan doğum komplikasyonları nedeniyle hayatları kaybedildi. Şimdi Burak, milyoner iş adamının yanında, 7 aylık öksüz kızına bakmak zorundaydı.
Elif, annesine çok benziyordu; aynı yeşil salkımlar, aynı ince yüz çizgiler… Ancak küçük kız sürekli ağlıyor, hiçbir mamayı kabul etmiyor, beş dadı da dayanamayarak işi bırakmıştı. Villa sessizdi, sadece bebek ağlamaları bu sessizliği bozuyordu. Burak, altın kaplamalı İtalyan deri koltuğunda mevcut, altın sarısı güneş ışıklarının sınıfı filtrelendiğinde salonda yeni bir dadı adayıyla görüşüyordu.
Kapı çaldı, hizmetçi Fatma Hanım kapıyı açtı. İçeri giren kadınların 28 yaşlarında, kahverengi renkleri toplanmış, sade ama temiz kıyafetler içinde Ayşe Demir'di. Hemşirelik geçmişi vardı ve çocuklarla almayı sevmiyordu. Burak, soğuk bir sesle “Özgeçmişinizi inceledim, neden resmiliği bıraktınız?” diye sordu. Ayşe'nin gözlerinde kısa bir hüzün belirledi; kişisel nedenleri vardı.
Burak, "Burada çalışmak kolay değil. Elif çok hassas bir bebek. Annesini kaybediyor ve sürekli ağlıyor, geceleri uyumuyor" dedi. Ayşe ise sakin bir sesle yanıt verdi: "Her şeyin kendine özgü özellikleri vardır. Sabır ve sevgiyle çözülmeyen sorun yoktur."
Burak, aylık 40.000 lira maaş teklif etti. Ayşe, Elif'in odasının yanında kalacaktı ve sadece ona bakacaktı. Elif ise hiçbir mamayı içmiyordu, kilo alamıyordu. Ayşe, farklı dalgalanma deneylerinin yapılabileceğini ve ertesi sabah işe başlamanın başladığını söyledi.
O gece, villanın sessizliğine büründü. Saatlerce suskunluk oldu; Elif ağlamıyordu. Burak şaşırdı. Ertesi sabah, işe gitmeden önce Elif'in değişmesine göz attı. Ayşe, bebeğinin bilgisayarında düzenli olarak sallıyor ve ninni söylüyordu. Elif huzurlu bir şekilde gülümsüyordu. Burak, Ayşe'nin villaya gelişinden iki hafta sonra evin havasının tamamen farklılaştığını fark etti. Artık bebek ağlamaları yerine ninniler ve Elif'in mutlu gülüşleri duyuluyordu.
