. Bu karşılıklı etkileşim, evrenin kanunlarının bir parçası gibiydi; özgürlük ve sevgi, birbirini besleyen iki kavramdı. Hayvanın gözlerinde beliren minnettarlık, veterinerin ruhuna dokunan bir melodi gibi çalıyordu. Sonsuza dek sürebilecek bir dostluk hikayesinin ilk adımını atan veteriner, orada yalnızca bir hayvanı kurtarmadı; kendisini de yeniden bulmuştu. O sabah, paslı zincirlerin kırılmasıyla birlikte, hem bir yaban atı hem de bir insan, özlemle bekledikleri özgürlüğe kavuşmuştu.
