Ailesinin zoruyla kaldığı cemaat yurdundaki baskıdan şikayet ederek hayatına son veren tıp öğrencisi Enes Kara, video mesajının yanı sıra Whatsapp mesajlarıyla da yaşadığı bunalımı ve intihar edeceğini paylaşmış.(DEVAMINI OKUMAK İÇİN RESİM ÜZERİNE TIKLAYARAK DİĞER SAYFAYA GEÇİŞ YAPABİLİRSİNİZ)
Çok yakın arkadaşlarıyla konuşabilidiniz mi, ne diyorlar?
Sadece birkaç arkadaşı.. Çok samimi arkadaşı yok zannedersem ama bilen tanıyan… Sadece son zamanda biraz içine kapanık oldu dediler.
“O EVDE KALMAYI TERCİH ETMİŞLER”
Peki kalacak yer için size, okula veya Kredi ve Yurtlar Kurumu’na bir başvurusu olmuş mu?
Bize bir başvurusu yok. Biz başvurusunu yakalayamadık. Kampüsün hemen yanında Kredi ve Yurtlar Kurumu’nun yurtları var.
Dolu mu yurt?
Bizim burda pek yurt sorunu olmaz. Her öğrenciye yer bulunur.
Yani o evde kalması bir tercih diyorsunuz, mecburiyet değil?
Tabi tabi. Biz zaten bu pandemi döneminde, önce öğrencilerin yerlerini ayırtıp sonra çağırdık. Böyle bir sorun hiç yaşamadık. Tek tek öğrencilerin talebini alırız, yurt talebiniz var mı diye… Onlar da bize iletirler. Bulamayanlara da yer buluruz genellikle… O konuda bir sorun yaşamayız şehrimizde. Yurdu olmayan, evsiz kalan bir çocuğumuz olmadı şimdiye kadar.
Cemaatler konusunda, okulunuzda yaşadığınız başka bir olay oldu mu?
Hiç duymadım.
Öğrencilerin bir yapılanması?
Yok. hiç duymadım. böyle bir şikayet, bağlantı da yok. Hiç böyle bir şey duymadık. Şikayet de duymadık öğrencilerden, çalışanlardan… Yok.
Öğrencilerin bir açıklaması oldu… Okulla ilgili, derslerle ilgili de şikayetleri oldu. Nedir?
Genel olarak Tıp Fakültesi eğitimi ağır. Bizim okulumuza özel bir şey değil.
Yani bir özeleştiriniz oldu mu çocukların yaptığı açıklamadan sonra… Ne dediler, ne anladınız? Ne değişecek?
Tabi tabi.. Özeleştiri değil de şöyle diyelim.. Pandemi döneminde özellikle birinci sınıflar evde kaldı. Pratik eğitimler devam etti üst sınıflarda ama teorik eğitimler mecburen kalabalık olduğu için uzaktan eğitim yaptık. O bir yıl okula gelmemeleri çocuklarda çok motivasyon eksikliği yapmış. Onu farkettik. Demoralize olmuşlar. Ona yönelik çalışmalar yapıyoruz. Nasıl motive ederiz diye… 3’üncü sınavlarda daha iyi hale geldiler, onu gördük.
Biz akredite bir Tıp Fakültesiyiz. Bütün analizleri yaparak ilerliyoruz. Sanki toparlayacak gibiler…
Motivasyonu artırmak için neler yaptınız?
Çocuklarla görüştük biz bunu… Hocamızın bir önerisi oldu. Üç tana sinema filmi getirdik. Beraber izledik sonrasında üzerinde doktor hasta ilişkileri üzerine sohbet ettik. Ayrıca bizim psikiyatri bölümü hocamız, davranış bilimleri dersinde bu konulara eğiliyor hakikaten… Bu konularda bir sıkıntıları olduğunda öğrencilerle tek tek de görüşebiliyoruz. Derste de sohbet ediliyor zaten…
unun dışında çocuklar genelde kendileri sosyal faaliyet yapmayı seviyorlar. Spor salonumuz var, tenis kortumuz var, basketbol sahamız var. Oynayıp eğleniyorlar tabi ama diğer açıdan daha çok kendileri doğal olarak arkadaşlarıyla vakit geçirmeyi seviyorlar.
“BU ÇOCUK BİZİ BİRAZ UYARDI”
Harput’a mı çıkıyorlar daha çok?
Hayır kafeler ve AVM’leri tercih ediyorlar. Benim oğlum ve yeğenim de burda öğrenci… Hem veli hem hocayım. Ordan da izleyebiliyorum.
Biz daha çok eğitimle ilgili faaliyetler yapıyoruz. Ama bu çocuk bizi biraz uyardı. Bu hale gelmesi… Arkadaşlarıyla şu an toplantı yapıyoruz, temsilcilerle… Daha uyanık olalım diye.. Arkadaşlarını uyarıyoruz. Demek ki uyanık olamadık.
Uyanık olalım derken biraz açar mısınız? Çocukları biraz daha sevelim, sevgimizi gösterelim, çocukların gözlerinin içine bakalım mı demek istiyorsunuz…
Yok… Aslında… Farkındalık açısından… Bir arkadaşımızda bir şey bulduğumuzda yani hemen en yakın arkadaşına, çözemiyorsa bize, anneye, babaya, bizim psikiyatri bölümümüze… yani bir şekilde uyaralım diyoruz. Geç kalmayalım. Daha uyanık olmamız lazım.
Ekleyeceğiniz bir şey var mı?
Çok üzgünüz. Bir öğrencimizi kaybetmenin üzüntüsünü yaşıyoruz. Başka bir şey diyemiyorum.
