Zaten samimi ve küçük olan oda, çaresiz bir şefkatle elini tutarak oturduğunda daha da daralmış gibiydi. Teni soğuk, parmakları gevşekti ama yine de sıcaklığını, hayatını hareketsiz bedenine aktarabilecekmiş gibi tutundu. Eğilip alnına nazik bir öpücük kondurdu; son aylarda sayısız kez tekrarladığı bir ritüeldi bu.
Ama bu sefer, fısıldadığı sözler daha önce hiç olmadığı kadar ağırdı. Beklenmedik bir şey mırıldandı, duyan herkesi şok edecek bir şey. Odanın hemen dışında bir gölgenin sessizce onu izlediğini, her kelimeyi yakalamak için kulak kabarttığını bilmiyordu. Günlük ziyaretlerine ve sevgi dolu fısıltılarına alışmış olan gece vardiyasındaki hemşire, adamın tavrındaki değişiklik karşısında irkildi ve meraklandı.
